Weer naar school!

Weer naar school! 

Na 6 weken vakantie stonden veel kinderen weer te trappelen om naar school te gaan. Op de school waar ik werk, stond het schoolplein op maandagmorgen 18 augustus helemaal vol met ouders en kinderen. Het schoolplein was omgetoverd tot bouwplaats, met als slogan: "we bouwen aan een fantastisch nieuw schooljaar". De leerkrachten liepen rond in bouwhesjes en hadden allemaal bouwgereedschap bij zich. Het zag er erg leuk uit. Maar wat was het druk en luidruchtig op het plein. Ik zag alle nieuwe kleuters dicht bij hun ouders staan. De kinderen die voor het eerst op school kwamen, hadden geen idee wat hen overkwam. Na een korte opening op het podium, gingen alle kinderen tegelijk naar binnen. De hele gang was meteen vol. Veel kinderen wisten meteen waar ze naartoe moesten, een enkeling moest even gewezen worden. Helaas kon ik door de drukte niet bij de deur staan om de kinderen te begroeten. Voordat ik door de meute was, was de helft van de klas al binnen. Jammer, gemiste kans. Ik zie graag alle kinderen wanneer ze 's ochtends binnenkomen en maak dan een praatje met ze, vooral aan het begin van een nieuw schooljaar.  

Alle kinderen vonden snel hun plekje in de klas. Eén nieuw kindje had wat meer moeite met afscheid nemen. Ik nam hem even mee om te kijken hoe de dag eruit zou gaan zien. Terwijl we daar stonden, werd hij rustiger. Hij begreep dat papa hem na school weer op zou komen halen. Dat was een hele geruststelling. Verder had hij zijn eigen knuffel bij, waardoor hij zich toch een beetje op zijn gemak voelde. Nadat we even gespeeld hadden, gingen we met zijn alle in de kring. Dit was even wennen, want hoe ziet de kring in deze klas eruit en waar moet ik gaan zitten? Voor veel kinderen was alles weer nieuw. Elke juf doet het toch op zijn eigen manier.  

Gedurende de eerste week merkte ik op donderdag en vrijdag dat de kinderen echt weer even aan het ‘nieuwe’ ritme moesten wennen. Wat zagen ze er moe uit. Er was bij de meeste kinderen niet zoveel energie te vinden. Maar wat wil je ook, na 6 weken niks moeten, ineens weer in een strak programma volgen. Gelukkig is hier bij de kleuters nog veel te schuiven, waardoor we zelf extra rustmomenten kunnen inbouwen en dit is in deze weken ook echt nodig. Op vrijdag begon een meisje ineens spontaan te huilen. Ik vroeg haar wat er was. Had ze pijn? Nee. Er was geen ander kind bij haar in de buurt op het moment dat ze begon te huilen, dus wat zou het dan kunnen zijn? Snel kwam bij mij de volgende vraag op: ‘ben je moe?’ Ja was het antwoord en ze bleef huilen. We stonden op dat moment net in een kring en ik vroeg aan de andere kinderen: ‘wie van jullie is er allemaal moe?’ Vele vingers gingen omhoog, waaronder de vinger van mijzelf en mijn stagiaire. Ik heb de kinderen toen uitgelegd dat het heel normaal is dat je na zo'n drukke week moe bent. 6 weken lang heb je mogen doen en laten wat jezelf (en mama en papa) wil en nu moet je ineens weer de hele dag naar school. Het is dan helemaal niet gek dat je moe bent. Gelukkig gebeurde dit aan het einde van de dag. Er stond nog een rustig kringspel en televisiekijken op het programma en daarna was de dag afgelopen. Nadat we dit gesprek hadden gehad, werd ze rustiger. We hebben de dag op een rustig tempo afgemaakt en het was erg fijn dat het daarna weekend was, zodat de kinderen weer even konden bijkomen van deze vermoeiende eerste schoolweek.