Sinds een paar weken ben ik in het bezit van het werkboek Mindset van het TalentLab. In dit werkboek ga ik aan de slag met kinderen en hun manier van denken. Er zijn namelijk twee manieren van denken die mensen en kinderen bezitten. Eén van deze mindsets is de vaste-mindset (wat ik kan staat vast, met talent en IQ word je geboren). De andere is de groei-mindset (je kunt groeien door je best te doen en veel te oefenen).  

(Voor)lezen is een van mijn meest favoriete activiteiten. Wanneer ik 's avonds op de bank zit, pak ik er liever een boek bij dan dat ik naar de televisie kijk (er is vaak toch niks op). Ook tijdens mijn werk als juf, pak ik regelmatig een prentenboek om voor te lezen. Naast voorlezen op het werk, lees ik nog graag voor aan mijn jongste zoon. We pakken regelmatig een momentje samen op de bank om te genieten van een spannend boek. 

Dromen... 

Zelf ontdekkend leren Af en toe hoor ik mezelf voor de 1000ste keer tegen mijn dochter zeggen, ruim je kamer nu eens op. Even voor de beeldvorming: de hele vloer ligt vol met kledingstukken (je ziet de vloer niet meer). De schone was ligt op het make-up tafeltje, de stoel en de vloer. Overal liggen lege verpakkingen (vooral naast de prullenbak). Ook zie ik in een oogwenk verschillende (hopelijk) lege broodtrommels verspreid over de vloer. De schoolspullen die niet gebruikt hoeven te worden, worden meestal naast haar tas op de vloer neergelegd. Het is echt opletten, wanneer je door de kamer loopt. Ze kan heel goed opruimen, dit heeft ze me al meerdere keren laten zien. Maar helaas is dit altijd van korte duur. Na 3 dagen is het meestal weer net zo erg als voordat ze had opgeruimd. Ik zie dat het lastig is voor mijn puber om haar kamer netjes te houden en probeer haar aan alle kanten te helpen. Een prullenbak voor het afval, een wasmand voor de was, bakjes om de schoolspullen in op te bergen en regelmatig een vraag om haar kamer op te ruimen of bij te houden (die laatste vindt zij zwaar irritant). Helaas heeft dit maar weinig effect. Met haar verjaardag (in maart) heeft ze leuke foto’s gekregen. Deze heb ik al meerdere keren met haar willen ophangen, maar tot aan het begin van de herfstvakantie was dit nog niet gelukt. In de herfstvakantie zou ze haar kamer weer opruimen. Uiteindelijk is dit gelukt op de laatste zaterdag van de vakantie (nadat ik een weddenschap had afgesloten voor een ijsje), dat dit niet meer ging gebeuren deze vakantie. Het ijsje heeft haar uiteindelijk toch over de streep getrokken! ‘s Middags hebben we meteen de foto’s opgehangen, want over 3 dagen... Twee dagen later kwam ik haar ‘s ochtends wakker maken om naar school te gaan. Er kwam me een funky luchtje uit haar kamer en toen ik hiernaar vroeg kreeg ik het volgende antwoord: dat zullen mijn natte schoenen van het kamp in die plastic tas wel zijn (het kamp was ondertussen 2 weken geleden!). Ik dacht dat ze deze spullen ondertussen had opgeruimd, nadat ze een hele tijd in de bijkeuken hadden gestaan en nu verdwenen waren. Dit bleek dus niet het geval. Ik legde haar uit dat natte schoenen die in een plastic tas bewaard worden, vragen is om schimmel. Nadat ze haar schoenen droog weggezet had, vroeg ze me of dit ook voor natte kleren geldt. Want die zaten ook nog in een zak op haar kamer. Toen ik haar vertelde dat dit ook voor kleding geldt, heeft ze haar kleren snel in de wasmachine gedaan. Na 1x wassen bleek de helft schoon en fris. De overige kleding is nog een tweede keer de wasmachine in gegaan. Ik hoop dat ze hier iets van geleerd heeft, want kleding is toch wel erg belangrijk voor een meisje. Waarschijnlijk maakt dit meer indruk, dan een moeder die regelmatig vraagt om je kamer op te ruimen. Helaas is het luchtje op haar kamer nog niet helemaal verdwenen, dus vanmiddag mag ze nog even gaan speuren naar wat er nog meer wat aandacht verdient op haar kamer...

Sommige periodes luisteren je kinderen even wat minder goed naar je en doen ze alleen maar wat ze zelf willen. De dingen die je niet fijn vindt vallen op en dit benoem je naar je kind. Hij/zij heeft het gevoel alleen maar commentaar te krijgen en gaat hierdoor nog meer dingen doen die je niet fijn vindt. Soms is dit zelfs een roep om aandacht, want negatieve aandacht is óók aandacht! Voor je het weet zit je in een negatieve spiraal.  Dit maakt het thuis niet gezelliger. Hoe buig je dit gedrag? Iedereen vindt het fijn om thuis een rustige en positieve sfeer te hebben.  

Zoeken naar wat wel mogelijk is 

Weer naar school! 

Na drie weken wachten is het dan eindelijk zo ver. We gaan op vakantie naar Zuid-Frankrijk. Alles is ingepakt en wij de kinderen stappen vol goede moed de auto in. Na 2 en een half uur rijden gaat het helaas mis. De auto geeft ´stop´ aan, midden in de Belgische Ardenne. Het humeur van onze kinderen blijft goed en na een uurtje wachten, worden we opgehaald door een sleepwagen. Die brengt onze auto en de caravan naar de garage. Wat een avontuur, zo achter in de sleepwagen. Daar aangekomen begint het wachten, hoe nu verder? De tablets/telefoons en spelletjes zijn een goede zoethouder. Helaas, de auto kan niet meer verder. Gelukkig krijgen we via de ANWB een huurauto en kan onze reis 5 uur nadat we gestrand zijn, toch weer hervat worden. Vol goede moed stappen we in de huurauto, terwijl we onze eigen auto bij de garage achterlaten. Die kunnen we op de terugweg weer ophalen. Door de vertraging heb ik toch maar even contact opgenomen met de tussencamping, zodat ze weten dat we een late check-in hebben. Dit is gelukkig geen probleem. Daar aangekomen wordt de tent van de kinderen opgezet voor de nacht. Het eten is de dag van tevoren al gemaakt, dus we kunnen daarna meteen aan tafel. Na het eten nog even een spelletje en daarna lekker naar bed.  

Een van mijn kinderen zit veel op zijn tablet. Hij heeft moeite te stoppen met het spelletje en wanneer we hem zeggen dat hij even niet op de tablet mag, hangt hij verveeld op de bank. We hebben in het verleden al meerdere keren een periode gehad waarbij we zijn tablet even tijdelijk helemaal weghaalde. Tijdens zo’n moment begon hij weer te spelen en kon hij bedenken wat hij allemaal wilde doen. Hij leefde vaak helemaal op tijdens zo'n periode. Nu vroeg ik hem laatst wat hij allemaal graag doet. Hier noemde hij voetballen, trampolinespringen en spelen op zijn tablet. Daarna mocht hij een punt geven aan deze activiteiten. Voetballen kreeg een 10, trampolinespringen kreeg een 10 en spelen op zijn tablet kreeg een 1. Dit verbaasde mij, omdat hij het liefst de hele dag op zijn tablet zit te spelen. Toen ik hiernaar vroeg zei hij: als ik op mijn tablet speel, word ik altijd boos. We krijgen dan ruzie omdat ik ‘nog even mijn potje af wil maken’. Dit vind ik helemaal niet fijn. Ik vond dit wijze woorden voor een kind van zijn leeftijd. Ik vroeg hem: ‘dus eigenlijk word je helemaal niet gelukkig van spelen op de tablet’. ‘Nee’, zei hij. Toen ik hem vroeg wat we hieraan kunnen doen, werd het stil. Dit wist hij niet. Het besef is er, maar de wil om hier echt iets aan te veranderen nog niet. Wij als ouders zullen hem hier echt bij moeten helpen. Op dit moment hebben we het spelen op de tablet even verminderd tot alleen in het weekend. Ook probeer ik hem wat extra aandacht te geven, waardoor hij ook andere dingen gaat ondernemen, de tablet is zo’n lekker makkelijke keuze. Daar hoef je verder niet bij na te denken. Hopelijk wordt de strijd thuis weer wat minder en wordt mijn kind weer gelukkig.   

Nog een paar dagen en dan is het vakantie. En daar zijn de kinderen dan ook wel echt aan toe. Nu het ook nog extreem warm is, zijn die laatste dagen voor de vakantie niet altijd even fijn. De laatste weken van het schooljaar zitten vol leuke, maar vooral ook vermoeiende activiteiten. De juffenverjaardag, vossenjacht, modderdag, musical, picknicken met een ijsje, doorschuif-uurtje en dan hebben we ook nog alle verjaardagen van kinderen die in de vakantie jarig zijn (elke dag feest). Allemaal goed bedoelde, leuke activiteiten, maar het programma is compleet anders dan normaal. Dit is voor sommige kinderen uit mijn groep 1-2 erg lastig. De één na laatste schoolweek wordt mijn collega ook nog een paar dagen ziek. Gelukkig is er vervanging; de eerste dag een vervanger uit de pool, de volgende dag is er een andere collega die dag extra beschikbaar is (de pool is leeg), het is echt heel fijn dat er iemand is. Voor de kinderen wordt het hierdoor wel extra zwaar. Die weten even helemaal niet meer waar ze aan toe zijn...en wat doe je dan? Zwaar overprikkeld en moe? Luisteren wordt dan erg lastig en dat heb ik afgelopen week als juf dan ook gemerkt. Eind van de week dacht ik: "was het nu maar alvast vakantie". Gelukkig is de rust deze week weer even teruggekeerd, maar stiekem tel ik de dagen tot de vakantie wel af.   

Afgelopen weekend ging mijn jongste zoontje als afsluiting van het voetbalseizoen, op voetbalkamp. Vlak voordat we zouden vertrekken, zei hij tegen mij dat hij ruzie had met zijn vriendje en dat het echt nooit meer goed zou komen. Nu weet ik van mijn kinderen dat sommige dingen erg zwaar worden opgepakt. Toch zat het me niet helemaal lekker. Hij zit in een enorm kleine klas op school, een klas waar 3 kinderen in zitten en waarvan 2 kinderen een jaar ouder zijn dan hij (in zijn groep zitten nog gelukkig ook nog andere leerjaren) en daarom vindt hij het soms lastig om op een juiste manier vriendschappen te sluiten. Doordat hij altijd de jongste is, doet hij erg stoer om erbij te kunnen horen. Hierdoor doet hij zich vaak anders voor dan dat hij is.  

Soms moet je er als ouders ook even zelf uit. Even geen kinderen en helemaal zelf kunnen kiezen wat te gaan doen. En als je dan iets hebt gekozen wat je graag wil doen, niet te horen krijgen: “daar heb ik geen zin in”. Afgelopen weekend ben ik voor het eerst helemaal alleen naar Texel geweest. Het was heerlijk. Ik kon doen waar ik zin in had en kreeg daarbij geen commentaar. Een uur op het strand zitten en helemaal niks doen (behalve van het zonnetje genieten), een fietstocht rond het hele eiland (lekker ver) of lekker wandelen en alle planten en vogels bekijken… Mijn kinderen zouden er niks aan vinden, maar ik geniet ervan! Maar na 3 nachten niet thuis te zijn geweest, ging ik mijn kinderen toch wel missen. Het was daarom ook zeker fijn om weer naar huis te gaan en mijn 3 lieve kinderen weer flink te knuffelen en te verwennen. Ik ben ondertussen weer helemaal opgeladen en kan er weer even tegenaan.